این روزها صنعت بازی‌سازی ، شرکت‌ها و افراد بسیاری را به خود جذب کرده‌است؛ اما مهمی که به سادگی نمی‌توان از کنار آن گذشت و می‌بایست در آن اندیشید، حتی واکاوی‌اش کرد تا بتوان آینده‌ای از آنِ خود در این حوزه ساخت، روند رو به رشد و یا بالعکس رو به افول بودن حوزه در کشورمان است.
ایران در جهان اسلام رتبه‌ی نخست تولید بازی‌های کامپیوتری را داراست اما در میان گردش مالی ۵۰۰ میلیون دلاری امسال بازی‌های کامپیوتری، جایگاه ما کجاست و چه مقدار از این بازار را در اختیار داریم؟ بررسی این امر نیازمند پرداخت به نقش سازندگان، دولت و مردم در پیشرفت این صنعت است.
سازندگان بازی و سرمایه‌گذاران باید شناسایی بازار هدف، ارزیابی پتانسیل میزان بازخورد بازار و سرمایه‌گذاری بر روی پروژه را به گونه‌ای انجام دهند که پس از قیمت‌گذاری مناسب، بازاریابی و فروش، محصول عرضه‌شده به سوددهی برسد.
در فصل جدید دوران پسابرجام که لغو تحریم‌ها درهای تعامل با جهانیان را برای شرکت‌های داخلی را باز خواهد کرد، سازندگان داخلی اجازه‌ی انتشار بازی‌های خود برای کنسول‌های بازی مانند پلی‌استیشن و ایکس‌باکس را خواهند داشت که می‌تواند مشوقشان برای توسعه‌ی بازی‌هایشان باشد؛ از سوی دیگر، دسترسی به موتورهای گرافیکی بزرگ و به‌روز برای تولیدکنندگان آسان‌تر خواهد شد؛ این امر می‌تواند مرحله‌ی ساخت موتور گرافیکی اختصاصی را از پیش روی سازندگان بردارد و تمرکز آن‌ها را معطوف به مسائل دیگر روند تکمیل پروژه (مانند شخصیت‌پردازی، پرداخت داستان، طراحی گرافیکی و …) کند و باعث کاهش هزینه‌ی چشم‌گیری شود.
نکات ذکر شده می‌تواند نویدبخش در اختیار گرفتن سهمی در خور شأن کشورمان از بازار بازی در آینده‌ی نزدیک باشد و آینده‌ی خوبی برای حوزه بازی کشور رقم بزند.
دولت نیز توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای حمایت خود را از صنعت بازی‌سازی نشان داده‌است؛ اعطای وام‌های کم‌بهره به بازی‌سازان، دادن امتیاز دانش‌بنیان به شرکت‌های فعال این حوزه، صدور مجوز مؤسسه‌ی فرهنگی هنری تک‌منظوره برای مؤسسات این صنعت، برگزاری رویدادهای آموزشی و هم‌فکری همچون « تجربه بازی‌ساز »، تقویت زیرساخت‌ها همچون کشورهای در حال توسعه دیگر و همچنین معرفی سالیانه‌ی برترین‌های حوزه که مجالی برای دیده شدن و حمایت معنوی از آثار و خالقینش است، از مواردی هستند که می‌توان به عنوان نقش تأثیرگذار دولت به آن‌ها اشاره کرد.
اما در این میان مهم‌ترین نقش را در پیشرفت صنعت بازی‌سازی داخلی، مردم یا به عبارت بهتر گیمرها دارند که نمی‌توان از خواسته‌هایشان به سادگی گذشت.
سه مورد وجود دارد که گیمرها اغلب به‌خاطر آن‌ها از بازی‌های ایرانی ناراضی‌اند، از سناریوی کوتاه گرفته تا گرافیک و گیم‌پلی به نسبت ضعیف‌تر از موارد مشابه خارجی و مورد سوم، سهم بسیار اندک بازی‌های آن‌لاین و چندنفره در میان بازی‌های تولید داخلی است که امتیاز منفی بزرگی محسوب می‌شود؛ این سهم تنها شامل دو مورد از بیش از ۶۰ مورد بازی ثبت شده در بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای می‌شود!
کمپانی‌های بزرگ بازی‌سازی جهان همچون EA و Ubisoft در کنار سناریوی اصلی بازی خود برای تعامل بیشتر با کاربران و جذب هر چه بیشتر گیمرها، سناریوهای کوتاهی که می‌توان آن‌ها را به‌صورت چندنفره بازی کرد در بازی‌های خود تعبیه می‌کنند که امتیاز مثبتی است و کاربر را تشویق برای هزینه کردن برای محصول می‌کند؛ بدین علت که گیمرها این تفکر را دارند که چرا باید برای محصولی هزینه کرد که می‌توان سناریوی آن را در کمتر از چند ساعت به پایان برد و سپس جذابیت دیگری ندارد؟ ایرادی که می‌توان به بازی خوب گرشاسپ از شرکت فن‌افزار شریف وارد کرد و انگشت انتقاد را به‌سوی آنان گرفت.
سخن آخر این‌که صنعت بازی‌سازی در ایران رو به پیشرفت است؛ اما با وجود تشویق شرکت‌ها برای سرمایه‌گذاری، ایشان نباید درخواست بازار و کاربران را نادیده بگیرند و باید به آن پاسخ دهند چرا که رقبای خارجی، بسیار پیشرفته‌تر هستند و به این سادگی‌ها هم خیال پس دادن گوی سبقت را ندارند.
ارادتمند، امیرسام
ماه‌نامه‌ی دانش امروز اصفهان، شماره دوم، دی ماه ۱۳۹۵
